8 maart 2017
Wij staken

 
Deze 8 maart zullen de vrouwen in de wereld een nieuwe
belangrijke bladzijde schrijven in de geschiedenis van de strijd
voor hun rechten. In een nooit vroeger gevoerde actie roepen
ze deze internationale dag van de werkende vrouw in meer
dan 20 landen op tot een staking en betogingen op straat.
In de afgelopen jaren zien we hoe vrouwen dag na dag in
het verzet op de voorgrond treden. De arbeidsters en de ar-
men leren ons hoe we de plannen van het imperialisme tegen
gaan, hoe we weerstand bieden aan invasies (Syrië, Palestina,
Koerden), hoe we vechten voor het onderwijs (Mexico), hoe
we de verworvenheden verdedigen (Polen), hoe we gelijke be-
loning eisen (IJsland), hoe we vechten voor het leven (India,
Argentinië), en heel wat meer.
Anderhalf jaar geleden, op 3 juni, riep een groep Argentijnse
journalisten op om te mobiliseren tegen vrouwenmoord en
vrouwengeweld, onder de hashtag #NiUnaMenos. Die dag wa-
ren de straten van Buenos Aires boordevol met de grootste be-
toging voor vrouwenrechten ooit gezien in dit land. De mobili-
satie maakte indruk in de wereld en de hashtag begon zich te
verspreiden in andere landen. Mexicaanse met onderdrukking
geconfronteerde vrouwen schreeuwden hetzelfde en voegden
eraan toe: We willen ze levend! En zo begon de vrouwenstrijd
over de planeet te rollen, begeleid door duizenden arbeiders.
In 2016 kwamen veel vrouwen opnieuw op straat; grote
betogingen overspoelden vele landen, maar de staking van
de vrouwen in Polen, voor het recht op abortus, en de okto-
berstaking in Argentinië markeerden een nieuw perspectief.
En de maat liep vol met de honderdduizenden Amerikaanse
vrouwen die tegen Donald Trump betoogden op de dag zelf
waarop hij zijn ambt opnam.
Dit heeft niets te maken met een individueel empowerment
van vrouwen of de verdediging van onze “vrouwelijkheid”, op-
gehemeld door veel feministische groepen in de wereld. Nee,
het komt omdat de crisis van het kapitalisme steeds groter
wordt. De bezuinigingsplannen, van het imperialisme en zijn
slaafse regeringen, worden dag na dag harder. En ze treffen
met steeds meer geweld de arbeidsters en de armen, die geen
andere keuze hebben dan op straat te komen en ertegen te
vechten. En dat gebeurt omdat deze situatie samen gaat met
seksistisch geweld, dat ons zelfs het leven kost, wat een golf
van afkeuring en verontwaardiging teweeg brengt over de
hele wereld.
De Internationale Werkersbond neemt enthousiast deel
aan elk van deze acties, we komen op straat samen met dui-
zenden werkers, we hebben deelgenomen aan bijeenkomsten
die de manifestaties van 25 november organiseerden, en we
zijn blij dat internationale topfiguren zoals Angela Davis en
Nancy Fraser de oproep kracht bijzetten. We zijn blij met de
staking tegen seksistisch geweld, over de grenzen heen. Het
verheugt ons dat 8 maart echt een internationale dag van
strijd zal zijn, dat er in de verste uithoeken van de planeet over
onze behoeften zal worden gesproken.
Maar dat enthousiasme verblindt ons niet, en we geloven
dat, hoewel het is een eerste stap is, we nog heel wat debat
moeten leveren om te voorkomen dat de strijd voor onze
emancipatie halverwege blijft staan. We zijn ervan overtuigd
dat wij vrouwen alleen niet verder zullen komen. De stap voor-
waarts die de vrouwen in de strijd hebben gezet moet verge-
zeld gaan van de strijd die we, alle arbeiders en onderdrukte
volkeren samen, voeren tegen het imperialisme. Achter de
chauvinistische, homofobe, racistische en anti-immigrante
speeches van Trump schuilt een echt plan om verder de we-
reldwijde economische crisis af te wentelen op de rug van
de werkers, de jongeren zonder werk, en in het bijzonder de
meest onderdrukte sectoren. Dit alles om de klasse te verde-
len, om de rijken toe te laten hun fantastische winsten terug tewinnen. Trump raakt eerst de meest kwetsbaren, maar daarna
komt hij de rechten van de blanke werkers ophalen.
De bezuinigingsplannen hebben de hele arbeidersklasse
op het oog, ook al treffen ze veel sterker de vrouwen, de im-
migranten, de zwarten en de lhbt-gemeenschap. Wij vrouwen
zijn de eersten die de toename van de levensduurte voelen,
omdat we onze kinderen geen eten kunnen geven, we geen
geneesmiddelen hebben en we in wijken wonen waar open-
bare diensten ontbreken. De bezuinigingen, het gebrek aan
drinkbaar water in vele landen van Afrika, in Haïti en in de
armste gebieden van de wereld, brengen vreselijk lijden mee.
Veel vrouwen in India lijden aan ziekten of worden verkracht
in landelijke gebieden, omdat ze geen toegang hebben tot toi-
letten en de openbare badplaatsen schaars zijn. De budgetten
voor de bestrijding van vrouwengeweld, waar ze bestaan, zijn
ontoereikend en hebben de neiging om te verdwijnen. We zijn
aan onszelf overgeleverd omdat de regeringen de belastingen
en de BTW voor de arbeiders en de armen verhogen in plaats
van de belastingen voor de rijken te verhogen en aan de schul-
digen van corruptie de gestolen goederen in beslag te nemen.
Allen in staking en op straat
De bijeenkomsten ter voorbereiding van 8 maart in
Argentinië hebben zich eenstemmig uitgesproken om van de
vakbonden te eisen dat ze oproepen tot staking op die dag,
net zoals in andere landen bewegingen van vrouwen of vak-
bondsinstanties – zoals in Italië Non una di meno en het strijd-
front No austerity – de basisvakbonden en andere groepen uit-
nodigen om voor de vrouwen te staken op 8 maart. In Brazilië
heeft de Beweging Vrouwen in Strijd (MML), verbonden met
CSP-Conlutas, niet alleen de internationale oproep tot staking
overgenomen. Ze heeft ook zelf andere sectoren uitgenodigd
om aan de oproep deel te nemen, in het kader van de voorbe-
reiding van de algemene staking die de arbeidersklasse nodig
heeft om de regering Temer en haar projecten van sociale af-
braak en hervorming van de arbeidswetgeving te verslaan. De
vakbond van de leerkrachten van São Paulo heeft haar gilde,
die voornamelijk vrouwen telt, opgeroepen om die dag te
staken.
Laat ons deze eerste voorbeelden overnemen en verder
gaan, laat ons op elke werk- en studieplek bijeenkomsten, ver-
gaderingen organiseren, om de deelname aan de wereldsta-
king te bespreken en eraan deel te nemen. Laat ons de hand
reiken aan onze klassegenoten om te staken en op straat te
komen met ons, om gehoor te krijgen voor onze eisen, die ook
hun eisen zijn, om samen met ons van de vakbonden dringend
te eisen eraan deel te nemen, om te beginnen het seksisme in
onze eigen rangen te bestrijden, om ertoe te komen dat onze
eisen deel uitmaken van hun vorderingen in elke strijd. Laat
ons die dag duizenden protesten uiten aan de fabriekspoorten
en op de openbare plaatsen, laat ons oproepen tot unitaire
mobilisaties.
We moeten zelf beginnen, de leiding nemen en uitkomen
voor onze rechten, maar we willen dat alle werkers ons ver-
gezellen, want onze strijd is die van al wie uitgebuit wordt.
Daarom staken we en vechten we deze 8 maart allen sa-
men met en voor de vrouwen, net zoals we staken tegen de
afdankingen, tegen de wetten die onze pensioenen inkrimpen,
voor openbaar onderwijs voor onze kinderen, de kinderen van
de werkers. Het zijn wij, de werkende klasse, die de productie
kunnen stil leggen. En zeker zullen we met een minderheid van
de vrouwen geconfronteerd zijn, zoals Betsy DeVos, staatsse-
cretaris van Onderwijs van de regering Trump, die miljardair is,
eigenares van de multinational Amway, vijand van het open-
baar onderwijs en van de werksters. De studentenjeugd kan
ook in staking gaan of mobiliseren in universiteiten en scho-
len, en meedoen aan de acties die in elk land georganiseerd
worden, in wat een grote dag kan worden. Een grote dag voor
de vrouwen, een grote dag van strijd van alle onderdrukte en
uitgebuite mensen. We zullen aan de eigenaars van de wereld
laten weten dat we klaar staan om te vechten.
Deze 8 maart zullen wij, werksters, onze traditie van strijd
terug opnemen, een traditie die maakte dat deze dag werd
uitgeroepen tot Internationale dag van de vrouw sinds het
begin van de twintigste eeuw, en die een buitengewone im-
puls kreeg met de overwinning van de arbeidersrevolutie in
Rusland in 1917. Het waren de Russische werksters die in fe-
bruari van dat jaar, de dag van de vrouw, de meest indrukwek-
kende sociale revolutie van de geschiedenis begonnen zijn.
De arbeiders, de arme boeren en de soldaten aan de basis
hebben begrepen dat het nodig was – om te vermijden dat de
strijd tegen de honger, tegen het geweld, tegen de meedogen-
loze uitbuiting en onderdrukking halverwege zou blijven – het
lot van de ganse maatschappij in eigen handen te nemen, en
te beginnen met de uitbouw van een nieuwe samenleving, een
socialistische samenleving. En deze geschiedenis willen we
over de hele wereld herhalen.
20 februari 2017

 
Internationaal Vrouwensecretariaat
Internationale Werkersbond – Vierde Internationale
Stop met de vrouwenmoord en het seksistisch geweld!
Geen bezuinigingen, en volledige rechten voor vrouwen!
Gelijk loon voor gelijk werk!
Verdediging van de rechten van de moeder en decriminalisering van abortus!
Tegen seksisme en alle vormen van onderdrukking!
Weg met Trump en het imperialisme!
Voor het einde van het kapitalisme, lang leve het socialisme!
Communistische Werkersbond
Belgische afdeling van de Internationale Werkersbond – 4e Internationale (IWB-4e Int)
http://www.lct-cwb.be – lct.cwb@gmail.com – http://www.facebook.com/LigueCommunisteDesTravailleurs Werp dit niet op de
openbare weg, geef het liever door aan een kameraad.
Ver.Uitg.: J. Talpe, Elandstr. 73 – 1170 Brussel